!دوستان خصوصیات ژنتیکی مشترک بیشتری نسبت به غریبه ها دارند

بر اساس نتایج حاصل از یک مطالعه که در یکی از شهرهای کوچک آمریکا و بر روی ۲۰۰۰ نفر صورت گرفته٬ به نظر می رسد که خصوصیات ژنتیکی مشترک ما با دوستانمان به میزان قابل ملاحظه ای بیشتر از غریبه هاست! محققین در این بررسی کنجکاو بودند تا بدانند آیا دی ان ای کسانی که باهم دوست هستند و نسبت خانوادگی هم با یکدیگر ندارند دارای شباهت ها و خصوصیات ژنتیکی مشترکی است یا نه. نتایج هر چند به نظر بحث برانگیز اما جالب توجه بود٬ آنها پی برده اند که میزان شباهت های وراثتی دوستان بطور متوسط حدودا ۰.۱ درصد است و این یعنی شباهت خصوصیات ژنتیکی دوستتان با شما به اندازه شباهت خصوصیات ژنتیکی فامیل درجه چهارمتان با شماست! "به نظر می رسد ما به نوعی٬ از بین تمام حالات و احتمالات موجود٬ کسانی را بعنوان دوست انتخاب می کنیم که بنوعی با آنها خویشاوندی و تبار وراثتی نزدیک و مشابهی داشته باشیم” این را پروفسور کریستاکیس استاد زیست شناسی و جامع شناسی تکاملی دانشگاه ییل می گوید٬ مردی که عهده دار انجام این پژوهش بوده است. این محققین با بررسی ۱.۵ میلیون نشانگر ژنتیکی در بین افراد شرکت کننده در این تحقیق پی بردند که بیشترین میزان شباهت های وراثتی در بین دوستان را در حس بویایی آنها می توان یافت و کمترین میزان شباهت را هم در ژن هایی که مسئول کنترل سیستم ایمنی بدنشان هستند می تواند دید

مطالعات اخیر و متعددی هم نشان داده افراد دوستان خود را اغلب (بصورت ناخودآگاه) بر مبنای تفاوت های سیستم ایمنی بدنشان انتخاب می کنند٬ دلیل این مساله هم احتمالا می تواند این باشد که وقتی فرد در یک گروه اجتماعی یا دوستی قرار میگیرد که قادرند در مقابل انواع مختلف و متفاوتی از عوامل بیماری زا مقاومت نمایند در نهایت احتمال گسترش انواع بیشتری از بیماری ها کمتر و شانس ادامه ی بقای آنها بیشتر می شود

به گفته ی پروفسور جیمز فاولر استاد دانشگاه کالیفرنیا - سن دیگو و یکی از کسانی که در انجام این پژوهش نقش داشته “به نظرم اینها یافته هایی جالب و غیرمعمول است٬ از آنهایی که اغلب بحثهای بسیاری را بر می انگیزد؛ اینکه در یک جمعیت مشخص ما عملا دی ان ای مشترک بیشتری با دوستانمان داریم تا با غریبه ها. ما ادعا و صحبتی پیرامون یک یا مجموعه ی مشخصی از ژنها نداریم بلکه مساله شباهت در خصوصیات ساختاری و کلی خزانه ی ژنتیکی افراد است." با این حال چگونگی انتخاب دوستان یا شریک زندگی بر مبنای خصوصیات ژنتیکی افراد کماکان امری ناشناخته و اسرارآمیز است. در یک آزمایش معروف که در سال ۱۹۹۴ توسط یک زیست شناس سوییسی بنام کلاوس وِدکین صورت گرفت به تعدادی از زنها چندین پیراهن مردانه که گروهی از مردان هر کدام دو روز آنها را پوشیده بودند و بوی تن (عرق) آنها را گرفته بود داده شد و از آنها خواسته شد از بینشان تنها بر همین اساس (بدون اینکه آن مردان را دیده باشند) جذاب ترین فرد را (بعنوان شریک احتمالی خود) انتخاب نمایند٬ بررسی ها نشان داد زنها مردانی را انتخاب کرده اند که خصوصیات ایمنی (سیستم دفاعی بدنشان) کمترین میزان شباهت را به خصوصیات ایمنی بدن آنها داشت٬ و این یعنی تنوع ژنتیکی بیشتر در سیستم ایمنی فرزندان احتمالی که طبیعتا شانس مواجه و مقابله با عوامل بیماری زای متنوع تر و بیشتری را به آنها میدهد و در نهایت شانس بقایشان را بیشتر می کند

همچنین پروفسور فاولر بر این باور است احتمالا به یک دلیل ساده تر دیگر هم میتوان این مساله را توجیه کرد که چرا افراد با خصوصیات وراثتی مشابه با یکدیگر دوست میشوند؛ اینکه مثلا شما قهوه دوست دارید و دوست شما هم٬ خب این باعث می شود که احتمالا بیشتر به کافه بروید و یا باهم دیگر قهوه ای نوش جان کنید و گپ و گفت و معاشرت بیشتری داشته باشید و دوستی تان عملا بیشتر بشود

از سوی دیگر این یافته می تواند احتمالا این مساله را هم بنوعی توجیه کند که چرا و چطور تکامل انسان در ظرف مدت ۳۰۰۰۰ سال اخیر با سرعت و شتاب بیشتری صورت گرفته٬ اینکه محیط های اجتماعی خودشان به منزله ی یک نیروی تکاملی در پیشبرد آن موثرند. بعبارتی به نظر می رسد که در سازگاری ما با محیط برای بقا تنها خصوصیات ژنتیکی ما نیست که نقش بازی می کند٬ بلکه بطور مشابه خصوصیات ژنتیکی دوستان ما نیز در این زمینه موثر است

این تیم پژوهشی حتا مقیاسی را با عنوان “امتیاز دوستی” طراحی کرده اند که میزان دوست بودن افراد را بر اساس شباهت های ژنتیکی و دی ان ای آنها درجه بندی و تعیین می کند